Χρονολόγιο επιλεγμένων εκθέσεων του ΒΧΜ μέχρι το 2010
Εκατοντάδες αντικείμενα αφηγούνται την ιστορία του Μουσείου
Στην έκθεση «Από τη Χριστιανική Συλλογή στο Βυζαντινό Μουσείο (1884-1930)» παρουσιάστηκαν περισσότερα από 700 αντικείμενα (εικόνες, γλυπτά, έργα μικροτεχνίας, τοιχογραφίες, χειρόγραφα, υφάσματα και κεραμική), από τα οποία πολλά εκτέθηκαν για πρώτη φορά. Μοναδικό ήταν, άλλωστε, και το ανέκδοτο, αυθεντικό φωτογραφικό και αρχειακό υλικό που περιλήφθηκε, ενώ συμπληρωματικές πληροφορίες παρείχαν στον επισκέπτη δύο εικαστικές εγκαταστάσεις - πολυθεάματα. Η έκθεση αναπτύχθηκε σε τρεις μεγάλες ενότητες, οι οποίες αποτελούνταν με τη σειρά τους από πολλές υποενότητες.
Πρώτη ενότητα: «1884-1914. Η Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία και το Μουσείο της»
Η ενότητα αποτύπωσε τις διαδικασίες ίδρυσης της ΧΑΕ και της συγκρότησης της συλλογής της και προέβαλε τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός από τους ιδρυτές της, του Γεωργίου Λαμπάκη. Ο επισκέπτης, επίσης, παρακολούθησε την ιστορική διαδρομή της ΧΑΕ και του Μουσείου της και αντιλήφθηκε πως η ιστορία του Βυζαντινού Μουσείου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδρυση της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1884.
Το Μουσείο της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας στεγάστηκε αρχικά το 1886 στην οδό Φιλελλήνων 24, στο μικρό ισόγειο της οικίας του αρχιτέκτονα και ιδρυτικού της μέλους Γ. Ζέζου. Αργότερα, το 1890, μεταφέρθηκε σε κτήριο της Ιεράς Συνόδου, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Καρύτση. Τα εγκαίνιά του έγιναν στις 4 Μαρτίου 1890. Τον Αύγουστο του 1893 μεταστεγάστηκε σε αίθουσα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τελικά, τον Μάρτιο του 1923 μέρος της συλλογής της ΧΑΕ ενσωματώθηκε στις συλλογές του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.
Δεύτερη ενότητα: «1914-1923. Βυζαντινόν και Χριστιανικόν Μουσείον. Ίδρυση και συγκρότηση»
Στην ενότητα αυτή παρουσιάστηκε η ίδρυση και συγκρότηση του Μουσείου από το 1914 έως το 1923, περίοδο κατά την οποία διοικήθηκε από Εφορευτική Επιτροπή με διευθυντή τον Αδαμάντιο Αδαμαντίου (1875-1937). Έμφαση δόθηκε στην άμεση πλέον κρατική παρέμβαση και τη συμβολή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στη συγκρότηση των συλλογών, καθώς και στις ιδιαίτερες ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν στο Μουσείο δεκάδες αντικείμενα από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από περιοχές εκτός των ελληνικών συνόρων.
Τρίτη ενότητα: «1923-1930. Η οργάνωση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου και ο Γεώργιος Σωτηρίου».
Η τελευταία ενότητα ήταν αφιερωμένη στην περίοδο από το 1923, όταν τη διεύθυνση του Μουσείου ανέλαβε ο Γεώργιος Σωτηρίου, έως το 1930 και τη μεταφορά του Βυζαντινού Μουσείου στη Villa Ilissia, τη σημερινή του στέγη. Στις επιμέρους υποενότητες παρουσιάστηκαν αναλυτικά οι διαδικασίες εμπλουτισμού των συλλογών του Μουσείου με αγορές, δωρεές, με ανασκαφικά ευρήματα που παραχωρεί η Αρχαιολογική Υπηρεσία, με ευρήματα από τις ανασκαφές του Σωτηρίου, με αντικείμενα που εισήχθησαν με τη μεσολάβηση του Υπουργείου Εξωτερικών, με την εισαγωγή των «Κειμηλίων Προσφύγων» μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Ο Γεώργιος Σωτηρίου
Ο Γεώργιος Σωτηρίου ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου το 1923. Στην εποχή του το Μουσείο εγκαταστάθηκε οριστικά στη Villa Ilissia, ένα συγκρότημα κτηρίων κοντά στις όχθες του ποταμού Ιλισσού, το οποίο είχε χτιστεί από τον αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη το 1848 ως χειμερινή κατοικία της Γαλλίδας Sophie de Marbois-Lebrun, δούκισσας της Πλακεντίας. Ο Σωτηρίου, που είχε στόχο να αναδείξει το Μουσείο στο «κατ’ εξοχήν εθνικόν Μουσείον της Ελλάδος», «πρότυπον Μουσείον ολοκλήρου της Ανατολής», οργάνωσε τη μόνιμη έκθεσή του με επιστημονικά κριτήρια.
Σχόλια
Δυνατότητα σχολιασμού έχουν μόνο οι εγγεγραμμένοι χρήστες.
Δε βρέθηκαν σχόλια.