Γυναίκα
Όπως σε κάθε εποχή και σε κάθε πολιτισμό, έτσι και στα βυζαντινά και μεταβυζαντινά χρόνια (4ος-19ος αι.) ο ρόλος της γυναίκας είναι πολυσήμαντος. Μια εικόνα για τη ζωή, τη δημόσια και ιδιωτική παρουσία της μάς δίνουν τα αντικείμενα της εικονικής αυτής περιήγησης. Κάποια χρησιμοποιεί, κάποια κατασκευάζει ενώ κάποια άλλα απλώς την απεικονίζουν.
Σύμφωνα με τη χριστιανική κοσμοθεωρία, είναι εξαιτίας μιας γυναίκας που το ανθρώπινο γένος εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο, καθώς η Εύα, που δημιουργήθηκε από το πλευρό του Αδάμ, διέπραξε το προπατορικό αμάρτημα. Παρόλα αυτά, είναι χάρη σε μια γυναίκα που η ανθρωπότητα θα ξανακερδίσει την αιώνια λύτρωση, καθώς η Παναγία έφερε στον κόσμο τον Χριστό-Σωτήρα του κόσμου. Ορισμένες γυναίκες γίνονταν ασκήτριες, όπως η Μαρία Αιγυπτία, ενώ ορισμένες ανακηρύχθηκαν αγίες χάρη στην πίστη τους στον Χριστό.
Εικόνα με σκηνές από τη Δημιουργία του Κόσμου. Αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Κονταρίνη. Αρχές 18ου αιώνα. Στην άνω ζώνη διακρίνεται η δημιουργία της Εύας, στην κάτω το προπατορικό αμάρτημα και η εκδίωξη των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο.
Ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας με την επωνυμία «η Επίσκεψις». Τέλη 13ου αιώνα. Από την Τρίγλεια της Βιθυνίας. Ο συγκεκριμένος εικονογραφικός τύπος της Παναγίας, με τη μητέρα και το βρέφος να αγγίζονται με τα μάγουλα, γνωστός ως Παναγία Γλυκοφιλούσα, προβάλλει τη μητρική ιδιότητα της Θεοτόκου. Η προσωνυμία «Επίσκεψις» τονίζει το ρόλο της ως προστάτιδας των ανθρώπων.
Αγία, προφανώς μάρτυρας, λόγω του ότι κρατά σταυρό στο δεξί χέρι. Σχέδιο του Λουδοβίκου Θείρσιου. 19ος αιώνας.
Στην καθημερινή ζωή, πρωταρχικός προορισμός της γυναίκας είναι να δημιουργήσει οικογένεια. Κατά κανόνα, περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας της στο σπίτι, όπου ασχολείται με την ανατροφή των παιδιών και τις καθημερινές δουλειές, όπως το μαγείρεμα ή το γνέσιμο και η ύφανση.
Ασημένια στέφανα γάμου. Προέρχονται από την Ταρσό της Κιλικίας και χρονολογούνται στο 1900. Τα στέφανα αυτού του είδους φυλάσσονταν στα σκευοφυλάκια των ναών και χρησιμοποιούνταν σε όλους τους γάμους.
Χρυσοκέντητος επιτάφιος (λειτουργικό ύφασμα), με κεντημένες τις υπογραφές της αφιερώτριας (δαπάνη Τιμοθέας) και της κεντήστρας (κόπος Μαριώρας). 1751.
Επιγονάτιο του 1689 (μέρος της αμφίεσης των κληρικών) με την υπογραφή της κεντήστρας Δεσποινέτας του Αργύρη, η οποία εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη.
Εκτός από τις νοικοκυρές, τις τεχνίτριες, τις εργάτριες ή αριστοκράτισσες, υπήρξαν και βυζαντινές που έφτασαν μέχρι τα ανώτατα στρώματα και στέφθηκαν αυτοκράτειρες, όπως η Θεοδώρα, η οποία έγινε αυτοκράτειρα αλλά και αγία (9ος αι.).
Σχόλια
Δυνατότητα σχολιασμού έχουν μόνο οι εγγεγραμμένοι χρήστες.
Δε βρέθηκαν σχόλια.