ΒΧΜ

Στον χώρο του ναού οι πιστοί εφάρμοζαν ενίοτε πρακτικές που είχαν στόχο να εξολοθρεύουν τους δαίμονες και να εξασφαλίσουν τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Η Εκκλησία θεωρητικά αποθάρρυνε τέτοιου είδους δραστηριότητες, με την πάροδο του χρόνου όμως μερικές από αυτές αποδέχθηκε. Τέτοιο παράδειγμα είναι και η χρήση θεραπευτικών κρίκων. Τους κρίκους αυτούς φορούσαν στον λαιμό όσοι ασθενούσαν, σωματικά ή ψυχικά και στη συνέχεια προσέδεναν την άκρη των αλυσίδων σε ένα σημείο της εκκλησίας. Παρέμεναν δεμένοι για κάποιο χρονικό διάστημα, ελπίζοντας πως θα θεραπευτούν με τρόπο θαυματουργό. Άλλοτε οι κρίκοι ήταν απλώς αφιερώματα στον άγιο θεραπευτή. Οι θεραπευτικοί κρίκοι αποτελούν τεκμήρια της άσκησης της προεπιστημονικής ιατρικής και της επιβίωσης λαϊκών δοξασιών και μεσαιωνικών πρακτικών σε νεότερα χρόνια.